ಯಕ್ಷಗಾನ ಪ್ರದರ್ಶನ , ರಂಗ ಪ್ರಯೋಗಗಳಲ್ಲಿ ಆಧುನಿಕತೆ ಕಾಣತೊಡಗಿದವು. ಸಭಾಲಕ್ಷಣ ಆಡುವುದರಲ್ಲಿ ಬಾಲಗೋಪಾಲ ಕುಣಿತದ ಬದಲಿಗೆ ಗೊಂಬೆಯಾಟ, ಸ್ತ್ರೀವೇಷದ ಕುಣಿತಕ್ಕೆ ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ ತರಭೇತುಗೊಂಡ ಕೋಳ್ಯೂರುರವರು ಹಾಗೂ ಸಮಕಾಲೀನ ಕಲಾವಿದರ ಭರತನಾಟ್ಯ ಕುಣಿತ – ಪ್ರದರ್ಶನಗಳು ನವೀನ ಆಕರ್ಷಣೆಗಳಾಗಿ ಮೂಡಿಬರಲು ಸಾಧ್ಯವಾದವು. 

ನಾಟ್ಯಕ್ಕೆ ಒಂದು ಭಾವವಿದೆ, ಭಾಷೆಯಿದೆ ಮತ್ತು ರಸಸೃಷ್ಟಿಯ ಉದ್ದೇಶವಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಕಲಿತುಕೊಂಡರು. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಯಕ್ಷಗಾನ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳಲ್ಲಿ ಇವರ ಸ್ತ್ರೀ ವೇಷ ಪಾತ್ರಗಳ ನೃತ್ಯ – ನಾಟ್ಯ – ಅಭಿನಯಗಳು ಕೇವಲ ಕಾಲುಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಾಗದೆ, ಕಣ್ಣು. ಕೈ, ಚಲನ – ವಲನ, ಬಾಗು – ಬೆಳಕು, ಮುಖಭಾವ ಎಲ್ಲವೂಗಳ ಭಾವಾನುಶೀಲನ ನೃತ್ಯಗಳಾದವು. ಇದನ್ನು ಕರಗತಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಾರಣೀಭೂತರುಗಳಾದ ಮೇಳದ ಯಜಮಾನರುಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಕಲಿಸಿದ ಗುರುಗಳನ್ನೂ ಸದಾ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.